Bile bile bastin yüregimin üzerine,
Sen mutluydun ya basma diyemedim.
Sessiz sakin sevdim ya,
sende sev diyemedim.
Ben topraga hapsolmus gül,
sen dalda bülbül..
Gül bahcesinde onca renk,
Onca tomurcuk, onca koku,
Gel ey bülbül, ölürüm gamdan,
Gel de bana öt diyemedim...
Uzaktan nagmelerin yeter bana,
Her kanat cirpisinda ucusur yapraklarim.
Sen rüzgarsin ben toprak.
Canina can olurum diyemedim...
Sabir sükunetin anahtaridir.
Yoldur Yaradan'a acilir.
Gel ey bülbül, gel benle kal diyemedim.
Kayıt Tarihi : 20.8.2012 16:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Filiz Baskın](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/08/20/sen-de-sev-diyemedim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!