Sen de Şerefsiz, Ben Deyim Şarlatan!

Sonra;
ne gerek vardı, biz bunların hikayesini rafa kaldırdık
ilgisiz buluyoruz artık eski kıymeti yok, çekilmiyor mirim.
Sen sen ol, ara ver bırak! Dinlen biraz, toparlan.
Kimse gördüğün gibi, kimse sandığın gibi değil artık!
Sende anla şu dünyayı, diretme. Değiştir kafanı!
Dedi ve ekledi:
Ne masal biliyor insan, ne şiir okuyor.
Kitaplar boşuna yazılıyor mirim!
Herkes kendi ininde kudretini bulmuş, destanını yazıyor!
Ne Allah'ı tanır ne anlar kelamdan. Bak gör!
Bütün piçliğin sokağı şair kaynıyor mirim, şair kaynıyor!
Edeb ile hayadan ne söz eder, ne anlar o kelamdan.
Ona buna dalıyor, senden benden çalıyor;
sansan ki adam, desen ki ulvi. Oysa beş para etmez
öteki den öte ki. Sen de şerefsiz, ben deyim şarlatan! ..

Sözü bitti. Ben ekledim:
Şu alemde bir dünya var ve doğası, şehirleri var vedasıyla
nerede yaşarsan yaşa, ne şekilde, nasıl? Bu kimin umurunda!
Her biçilmiş kumaşa bir beden bulunur da
her doğan bedene adam uğramaz, uğramaz dostum!
Sen doğayı görür tasvir edersin, hikmetin sualinden uzak durulmaz
ne yazarsan yaz o senin kendinden, düşen hatırdır
sen düşür hatırımı ez ve geç. Bırak be dostum!
Kim çalarsa çalsın benden vücud olanın ruhu benimdir.
Senin derdin başka benim meramım.