Utanırım şairliğimden ne zaman şairim desem şiir yazdığım için
Okuduğumda melankolik deniz gök dağ deniz aşk karışımlarında
Derim ki kendi kendime sen de şair misin be hey serseri
İki dize ulamakla peş peşe dünyayı yarattın sanırsın göğsün kabarır
Beyaz yastığa darmadağın yayılmış kadife saçları huşu ile okşamayı ben de bilirim ve yazarım oysa
Pembeliğini soldurduğun / bana canlı kalmasın diye öldürdüğün yanaklarına değecek diye dudaklarım damağım kaşınır dişim kamaşır ısırmışçasına ekşi bir starking Isparta elmasını
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
