Sen de mi Mona! ....! ? Şiiri - Abdullah ...

Ay ışığından almış yüzün rengini
Ah! O gözlerdeki hançer pırıltısı..
Lime lime edecek bir rüya beni
İşte bu, ölümün ölümsüz sancısı
Ah! O gözlerdeki hançer pırıltısı..

Yok, tarifi yok işte, duygularımın
Seni sevmiyor, seni sevmiyor gibi seviyorum
Sen ki sevimli katili uykularımın
Işığın ardında ateş var, biliyorum
Seni sevmiyor, seni sevmiyor gibi seviyorum

Şu ölüm, nede güler yüzlü bugün
Ne kadar da cana yakın, sıcak ne kadar
Ufuklarda bir alay, bir şenlik, bir düğün
Benimse ateş sıçrar canevime kadar
Şu ölüm, nede güler yüzlü bugün...

Enli palasında bölünen, acı sözlerin
İlkin ipek yoluymuş kalpleri bağlayan
Kapılıp işvesine o sahte denizlerin
Gittin! Seni de çekti, o sinsi yalan
Kapıldın işvesine o sahte denizlerin

Niçindir sonsuzluğa el uzatışım?
Aynalara yüz verişim neden?
Sebep seni sen değil, seni o sen sanışım
Ah! Ben ne kadar da aymazmışım..
Seni meğer sen değilsin sanmışım...

Uyku, kıvrandığım soluk, dehlizlerinde
Orada sen, orada her kaybettiğim
Bir karanlık yokuşun o soluk izlerinde
İşte görüyorum, işte! takibettiğim..
Orada sen, orada her kaybettiğim...

Yağmur, bir eski şarkı gibi kulaklarımda
Çınlar durur sabahlara kadar
Rüzgar almış kokunu Cebeci sokaklarında
İnler durur sabahlara kadar
Rüzgar almış kokunu Cebeci sokaklarında

Saatler pusmuş, saatler susmuş bugün
Akrepler yelkovanlarına ihanet etmiş
Yelkovanlar akreplere küsmüş bugün
Akrepler kendilerine lanet etmiş
Saatler pusmuş, saatler susmuş bugün

Alın yazım gibi başucumdasın
Yağmurlu havalarda dizlerimde
Ben bir ucunda dünyanın sen bir ucundasın
Boşuna arama beni izlerimde
Alın yazım gibi başucumdasın..

Lakin, doldu vakit gün devrildi
Ayakta bir o kalmıştı, dün devrildi
Umudum yıkılmaz dağlar gibiydi
Karlar gibi eridi, dün, eridi
Ayakta bir o kalmıştı dün, devrildi.

(Ekim 1994, Ankara)