Çizersin rengarenk tablolar
Alır rüyalarına izlersin keyifle
Özenir birisi boyadığın renklere
Öyle sevilmek, öyle renklenmek ister...
Ellerini uzatır imrenerek
Öyle şeyler söyler ki,
Sarhoştur belli!
Seni de sarhoş eder...
Öyle ihtiyacın vardır ki inanmaya
Öyle üşümüssündür ki...
Duvardan çıkarıp kalbine asmak istersin tablonu
Renklerini ellerine, yüzüne, tüm bedenine sürersin
Sarmalasın istersin seni
Sonsuzdur sende sevgi
Özenirler, uzatırlar ellerini
Uyandıklarında unuturlar seni
Sonsuz hapsederler yüreğini
Artık ne tablon vardır
Ne de renklerin
Kirlenmiş hayallerin
Yitirilmiş ümitlerin
Bomboş ellerin
Hapsedilmiş yüreğin
Sonsuz yalnızlıktır artık kaderin...
Kayıt Tarihi : 17.2.2004 09:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)