Sen de Mahkum Kal Öyle

Ummadığım bir anda, ellerimi bıraktın,
Bütün sahneler senin, son şarkını çal, söyle.
Kirpikler arkasında derin uykuya dalmış,
Bir çift mahmur göz gibi, sen de mahkum kal öyle.

Haftaları, ayları tesbih gibi çekerken,
Sensizliğin hicrini ak yaprağa dökerken,
Uykusuz gecelerde şafaklarım sökerken,
Mutluluk çemberinde hayallere dal öyle.

Hasretinden bir demet, buket yaptım gül diye,
Kimselere açmadım ben derdimi el diye,
Daha sabrım kalmadı, yeter artık gel diye,
Muktubunu katlayıp bir ulakla sal öyle.

Ben kaldırım taşıyım sokaklarda çürüyen,
Bir tutam kar tanesi dağ başında eriyen,
Gölgemin ardı sıra kaderine yürüyen,
Dönülmez akşamlarda, kıvrım kıvrım yol öyle.