Sen de Kurban Olma Oğul Şiiri - ibrahim ...

Artık git oğul
Bu ellerden.
Ne bu topraklar
Doyar kana,
Ne de bu topraklarda
Yaşayan insanlar.

Git artık, git oğul.
Hiçbir neden yokken,
Nice gelinlerimiz dul,
Nice bebelerimiz
Yetim kaldı.
Acıların, feryatların,
Çetelesini dahi
Tutan olmadı.
Sadece ve sadece
Öldürmeyi bildiler.

Git bu ellerden oğul,
Uzaklaşabildiğin kadar
Uzaklaş buralardan.
Görüyor musun?
Şu mezarlıkta yatan,
Kara toprağın bağrını
Mesken tutmuş,
Kaç insan telef oldu
Kahrolası bu yollarda...
Baban, emmilerin,
Dayıların…
Ya onların,
Muradına eremeyen
Genç fidanları...
Bir de karşı taraftaki
Yok olan dünyalar…

Git bre oğul git.
Mesken tut ırak elleri.
Bunları hiç kimse
Hesaba katmadı,
Sadece ve sadece
Öldürmeyi bildi be oğul
Öldürmeyi bildi.
Kana kan, cana can
Almaktan başka
Bir şey bellemediler.
Adına da kahrolası
Töre dediler...

Artık durma oğul git.
Bak hiçbir şeyden
Haberleri olmayan,
Gülen, oynayan,
Şu masum çocuklar…
Şunu iyi belle ki
Bir gün gelecek,
Hepsini birer birer
Canavar yapacağız.
Kim bilir, belki de
Bu masum dediğimiz
Canavarlardan birisi,
Yiyecek oğul, yiyecek,
Seni alıp götürecek
Bu dünyadan.

Git oğul git,
Artık vakit
Durma vakti değil.
Büyüdüğün bu toprakları
Yaban elleri bilesin.
Bir daha gelme bu ellere,
Bir daha dönme bre oğul.
Git, durma oğul,
Artık bu yaban ellerde.
Ana yüreğidir oğul,
Tabiî ki dayanamaz,
Evladının yokluğuna,
Teninin kokusuna,
Nur gözlerinin ışığına…

Her gün, mezarındaki
Kara toprağı,
Yüreğim kan ağlayarak,
Avuçlarıma alıp sıkmaktansa,
Bağrıma taş basarak,
Bir ömür boyu,
Senin hasretini çekmeye
Razıyım bre oğul, razıyım…
Yeter ki git bre oğul,
Yeter ki git,
Bu yaban ellerden…