Sen De Git Şiiri - Mehmet Yılmaz

Sen de git eyy yar...
yüreğimin kapıları sana da kapansın...
Gözlerimin parlaklılıgı seni de aydınlatmasın...
Sen de git..sen de git ki bu hayaller gene kaybolmaya yüz tutsun...
Bilirsin alıskınım ayrı kalmalara...
Bir mum gibi dirhem dirhem erimeye...
Sen de git...bir centik daha acayım yaralı yüreğime..
Duygularım o kadar yıprandı kii,
Ağlasam kahrolsam gene söz gecmiyor ki...
Ne yapsam kime derdimi anlatsam bilmem ki...
Mecnuna döndüm sankii...
Ağlamak içimde saplanmıs duyguları söker atar bilirim..
O da yok oldu kurudu gözyaslarım...
Sayende ağlamayı da unuttu..
Neyim kaldı ki!
ne dürüstlük ne güven ne de umudum...her seyi caldın...götürdün...
Sen de git..al götür hepsinii...
Geriye kalan var bir sey merak etme...
Avunurum yalnızlıkla karanlıkla...
Aydınlığımı bile caldın....her seyimi...
Sen de gitt...git kii bu yüreğim daha fazla haykırmasın vurdumduymazlığına...
Kaldıracak...söyleyecek...hiç bişeyi kalmadı...
Unuturum sanma.! ! !
Bu hazin öykü yazıldı bile beynime....bu sevgi kızılı saplandı bile kalbime...
Sen de git....git kii...bu beyaz kağıt bana askın nasıl olduğunu göstersin...
Sevgi nasıl olur bana satır satır belirtsin....
Siirle yasamak! ! ! bir sevgiden asktan farksız...bilirsin...
Sen de git...git ki....yalnızlığımı yokluğuna biraaz da beyaz kağıdım alıssın...
Sen de git...sen de git...kallesliğin sadece bana hatıra kalsın....
(06/05/2004)