Sen de gel Şiiri - Jan Zagros

ey yolcu!
görmedin mi?
korkularımı nasıl katlettiğimi,
günahlarımı biznillah tahrip ettiğimi...
görmedin mi umutlarımın alevler gibi türediğini?
sen de gel
dikenleri yarıp giden bu patikanın bir serserisi ol.
korkma soğuk çığlıkları atmaktan.
her çığlığın yankısı haykırıştır.
ey mahkum!
sen de gel pragmanı kırmadan
bu zincire kenetlenen bir halka ol.

paslanmaya yüz tutsa bile tenin,
görmesen de aynada sadık bi tebessüm,
duyulmuyorsa bile utangaç bağırışın
tıpkı kâbusta olduğun gibi.
yine de gel.
sakın aldatmasın seni
iflasa mahkum umutların.
örtün muhammed'e yanan yorganla.
kulak ver ıslığın bulaşmadığı bu sese.
ve kaç sokakları dertle kaynayan,
bakışları günah kokan bu haneden.
yayları mayın tarlasından da geçse
ebedi baharda nihayet eden
son trenin son vagonudur bu.
acele et,gündüzün kanını dökenler
geceyi düşürecekler üstüne
sakalını hür,
saçını hapsettin diye.