Sen de Gel Şiiri - Neslihan Öksüz

SEN DE GEL

Vuslatına bir türlü nâil olamadığım dilber
Sen gittiğinden beri
Bir şeyler hep eksik kalıyor yüreğimde
Bir şeyler hep yarım kalıyor
Mutsuzum
Umutsuzum
Çaresizim
Sen gittiğinden beri hiç gülmedi şu yüzüm
Diyemem...
Güldüm çünkü, mutlu da oldum
Hele umudumu hiç yitirmedim.
Nice kahkahalar attım batan güneşlere karşı
Ne gülücükler savurdum hoyrat rüzgârlara
Ve ne fırtınalarda savruldum umarsızca...

Senin gidişinle, inan yalnız da kalmadım
Hele dostsuz, kimsesiz hiç kalmadım
Ama neden bilmiyorum
Bir yanım hep eksik kaldı
Çünkü giderken
Sadece sana ait olanları almadın yanına
Benden de çok şeyler alıp götürdün
Ve ben hepsini sana gönüllü verdim.
Yanlış anlama beni
Alıp götürdüklerinden şikâyetçi değilim inan
Keşke daha çok şey alsaydın
Ve ben daha çok yarım kalsaydım

Bilmezlikten gelme
Biliyorum; biliyorsun
Sen de acı çektin ben yokken
Uzun ve aysız geceler boyu sen de ağladın
Sen de yandın, yakıldın
Pervane oldun, düştün ateşe
Ve yeri geldi her şeyi unutup
Kahkahalar attın batan güneşlere karşı

Bilmezlikten gelme
Ayrıyken bile bir çok şeyi beraber yaptık
Biliyorum...
Biliyorsun...
Vuslatına bir türlü nâil olamadığım dilber;
Vakit yaklaştı
Gidiyorum.
İstiyorsan sen de gel