1.
tutsak edildiklerinde
batmak üzereydi güneş
dehşete kapılıp diz çöktü çocuklar
unutamıyorum
kafayı koparacak bıçak
ve düşeceği sepet görmezden geldikleri
kurşuna dizilen sokak
mı
ben değilim
2.
eğdikçe sesine ince bir kafiye düşecek
fırtınaya tutulacak ağzındaki yelkenli
sandığın kadar beklemeyeceksin
pişmanlık ve ümitle hala
çıplak hatırlanan aşkları
bir yara almadan
Kayıt Tarihi : 23.12.2006 16:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şiir 2005 yılında Çekirdek Sanat Yayınlarından çıkan 'Unutma Aşk' isimli kitabından alınmıştır. Kitap; 'zor zaptediyorum kendimi', 'unutma aşk', geliyorum' başlıklı üç bölümden oluşmaktadır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!