Boş bir sandalye bekler masamın kenarında
Hiçbir zaman boş olmaya alışık olmamış
O güzel hatıralarını yad ederken
Bacakları çürümeye üstü toz tutmaya başlamış
Boş bir sandalye bekler masanın yanıbaşında
Bir zamanlar etrafı kalabalık içinde
Günden güne sesini duyurdukları azalmış
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta