Sen de Anlamadın Şiiri - Fatma Adıgüzel

Sen de anlamadın,
Meğer ne muallakmışım,
Ben ben olalı
Ne ruhumun derinliklerine inen
Ne halden anlayan oldu
Ne de adam gibi seven…
Meğer ne lanetliymişim

Sen de anlamadın…
Ben kendim için yaşarken
Sen toplumun kölesi oldun
Beni ilkel hükümlerle yargıladın
Kırdın kalemini
Vicdan ne gezer sende?
Gözümün yaşına bakmadan kestin cezamı
Peki şunu düşündün mü?
İnfaz etsen bile
Bu canımı daha fazla yakamazsın
Yanacağım kadar yanmışım ben
İşlemez gayri hiçbir dert
Çok çok içimdeki canavar hortlar
İsyan ederim,küfrederim
yerden Başımı kaldırırım mağrur
dimdik dururum hayatın sert esen rüzgarına karşı
o rüzgar ki yalar geçer tenimi
ben bildiğimden şaşmam.

Sen de anlamadın…
Artık anlamasan da olur
Yolun sonundayım
Kendimi ifadeye kalmadı takatım.

Sen de anlamadın …
Ne kadar farklıyım desen de
Görünen o ki
Alalade insan yığının bir timsalisin
Ne yazık aldanmışım
Sen de aynı çıktın
Sen de düzenin eserisin

Aslında cezayı sen vermedin bana
Bu ilamı kendim yazdım
Suçum kendim olmak,
Suçum kendimi yaşamak
Özde bir sözde bir olmak
Şimdi ben de kırıyorum kalemi
Cezam:gereksiz bir kalabalık içinde
Sonsuz yalnızlık…
Sen de anlamadın
Ümitsiz bir mahkumum şimdi ne çare?
Sen de anlamadın,
buna neden şaşırıyorum ki neden?