Sen dagları bilmezsin Şiiri - Ahmet Coşkun

Sen dağları bilmezsin

Bakma öyle uzak soğuk duruşuna
Özgürlük ateşinin yandığı yerdir
Kışları beyaz gelinlikle dururlar
Yazları gül çiçeğe bürünürler
Sen dağları bilmezsin

Kaç gece yattın rüzgarın uğultusuna
Kurtların ulumasına
Hiç sürü güttün mü yamacında
Gezgin oldun mu doruklarında
Keklikler sekti mi önünde
Kekikler koktu mu burnuna

Yüksekten baktınmı düzlere
Şehirlere köylere
Kaç sevdalı sevdiğini kaçırdı kovuğuna
Kaç ağa eşkıya saldı peşine
Kaç türkü yakıldı üstüne
Sen dağları bilmezsin

Kimsesizlerin barınağı
Kaçakların son durağı
Heybetinden gurbetinden vaz geçmez
Hep onurlu dik kucak açar düzlere
Sevda saklar koynunda
Sen dağları bilmezsin

Coşkûnî