Sen Çoktan Uyumuşken...

biriciğim diyorsun ki kırıldınmı bana aslında evet kırıldım ama bunu telefonda veya yanında diyemedim sana o yüzden beni öpmedin dedim ve öpünce mutlu oldum. sana kalbimin kırıldığı yeri söyleyeyim o ilkgün ben hani açken oruçluyken üşümüşken birazcık hani birinin sarılmasına en ihtiyacım varken seni yazmışken bir gün önce yine satırlara çıkıverdin sen o sımsıcacık kaloriferin üzerinde otururken o zaman kalbimi öyle bir kırdınki dedim allah ım kim bu sonra dedim sahibine bağışla bunu evet dedim bunları çıktım dışarı ve dedim ki allah ım istersen tüm günahları bana yükle tüm acıları ben çekeyim hayatımda hiçbirşey olmasın hep eksik olayım ama o ailem olsun çocuklarıma namuslu bi anne olsun anama kız kızkardeşime kardeş olsun yuvamı kollasın dedim....
ne bileyim belkide hep safsın diyorsun ya o saf anlarımdan birinde kabul etti rabbim duamı belkide
belkide akılsız başın derdini ayaklarım çekiyor...
o an kalbim öyle bi kırıldıki sana yıllar geçti halen yerine oturmuyor
bedelin o kadar ağır ki belkide bi türlü belim doğrulmuyor
yüreğin o kadar temizki belkide o yüzden kimse hiçbirşey bizi ayıramıyor
ve o kadar sabırsızızki beraber olmak için zaman hiç geçmek bilmiyor...
sen bu satırları okumadan önce beni yine sabah sabah insafsızca kaldıracaksın o hayaline sarıldığım yataktan...
bilmiyorsun niye uyumak için acele ettiğimi
özleminin ne kadar ağır olduğunu bilmiyorsun belkide ondandır...
evet bu satırları okurken belkide ben hayata veda etmiş olacağım
kim bilir belkide talih kuşu edecek ucuzluktan aldığım ceketimin üstüne...
ama ben seni yine özlemiş olacağım yine sana özlem dolu...
ve bilmeyeceksin satırların neden bu kadar ağır olduğunu...
sen okurken gülecek sevineceksin belkide
ama ben bu duyguları sana yazmak için yıllarımı verdim....
ve bilmeyeceksin seni seven kalbimi konuşturmak için neler çektiğimi
belkide ben suskun yatağımda uyumaya çalışırken
sen çoktan umudumuza sarılıp uyumuş olacaksın
ve sabah beni haince kaldırdığında sırf işe gitmemi kolaylaştırmak adına
ben yine cesurca savaşacağım seninle ve sen dolu yatağımda yatacağım...
kapatmayacağım telefonlarımı belki ama
açtıktan sonra tekrar yatacağım yatağıma işten kovulma pahasına...
anla artık beni ben sensizliğe isyankar olmuşum hayata değil
beni hırçınlaştıran özgürlük timsalim olan gözlerinin olmayışı
ve nolur tut ellerimden
ve tüm sevipte kavuşamayanlara inat
kavuşalım
umut için
lütfen
lütfen biriciğim.....

02.02.2006 saat 00:40