Sen Çoktan Ölmüşsün Şiiri - Kadir Cesur

Geçmişi mi düşünüyorsun kararmış aynalara bakarak?
Kopardığın fırtınaları mı görüyorsun, o aynalara bakıp ağlayarak?
Yoksa geçmişini hiç takmayıp, geleceğini mi düşünüyorsun, arkana bakmayarak?

Sen hayatını benden önce yitirmişsin öyleyse.
Hayat ne bir damla gözyaşına bakar,
Nede alınacak son bir nefese…
Çünkü hayat geçmişte ya da gelecekte değil,
Şimdiki zamanda yaşanır.

Bazen bir cümlenin gizli öznesi olursun.
Bazen gizliliğinde kalmaz, yok olursun.
Bazen hiç değişmezsin pi sayısı misali,
Bazen de o kadar değişir ki hayatının hali…
Çığlık atarsın, ağlarsın bazen, sesini duymaz ahali.

Kirpiklerin bazen darağacı olur,
Bazen de bir meşe gölgesi…
Konuşman bazen bülbül sesi gibi duyulur,
Bazen de ölümün sesi…

Bazılarına hayatı bakışlarınla verirken,
Bazılarının ölümü gelir, sayende, erken…
Kimi seni çabuk elde eder,
Kimi sadece hayal ederken…

Kimi aman bir rüzgâr olursun.
Doğudan batıya,
Kuzeyden güneye esersin.
Ölüme çarpar onu bile serinletirsin.
Kimi zamansa bir ateş olursun.
Güneşle doğup, ayla batan…
Karşına çıkan her şeyi, herkesi yakan…
Ölümü bile yakarsın.
Sen çoktan ölmüşsün.

18.12.2006