Sen Çoksun… Şiiri - Kemal Yavuz

Beyaz bir güvercin yolladım,
gagasında zeytin dalı
kanat yaptım mutluluğu,
yollarında uçuruyorum…

Sana bir kelebek yolladım,
Yüreğinde ölümsüzlük,
Kanatlarında boyadım,
Renga renk düşlerimi…

Barışmak istiyorum.
Hazinemsin benim,
kapında özlemim nöbet tutuyor.
Sevgi ve sadakattir sözüm,
yüreğimden gülüm,
gün geçtikçe çoğalıyor.

Değerini anlamadım tutamadım yanımda,
Kalbim bitaptır, betim benzim bembeyaz,
İçim acıyor, içim kan ağlyor...

Ağlamam için sarf edeceğin her bir harf çok gelir.
Hele hele sen, kendin…
Sen çoksun her şeyinle…
Ya susmak lâzım seninle, ya da sevişmek
Ben küsmüşüm feleğe,
sözün bittiği yerdeyim…

Suskunsun, konuşmuyorsun,
Alışkanlıklarımın arasında
dayanılmaz tek tiryakiliğimsin sen,
dayanılmaz bağımlılığım…
Yüreğimde açan bir ölümdür kan kırmızı
Sen yoksan ben yokum…