Sen Çocuksun Şiiri - Ercan Kurban

(11.01.2009)
Masum ve de mahzun bir çocuksun sen,
Kalbinde bitmeyen sevgi ve şefkat,
Gönlünde tüllenir ümidin kat kat…
Çıkarsın hayat merdivenlerinden.

Savaş, kin, nefret nedir hiç bilmezsin.
Yürürsün hayat yolunda kendince,
Korktuğun hadiseleri görünce,
Sevincini kaybeder hiç gülmezsin.

Çocuksun sen Allah’ın emaneti,
Oyun oynamak, koşmak senin hakkın.
Seni sevenler olur Rabbe yakın
Vermesinler sana bunca zahmeti.

Gözlerinin içi güler gülünce,
Çiçek olur demet demet açarsın.
Haşin bakışlardan ürküp kaçarsın,
Solarsın bir gül gibi üzülünce.

Cennetten gelen biricik meleksin,
Kanat çırparsın hep sonsuzluğa,
Her bakışın mesajdır insanlığa,
Sen kalplerde bir tanesin ve teksin…

Habersizsin zalimlerden zulümden,
Bulur bir hain kurşun vurur seni..!
Erken sarar kara toprak o teni..!
Bir körpe daha geçer bu alemden.

Bir anda, cennete uçar gidersin,
Hainler kusup pis zehirlerini,
Sonsuzluk sararken tüm bedenini,
Ötelere koşup merhaba dersin..!

Kimi zaman edemezsin pervaz,
Yaralı bir ceylan gibi kalırsın…!
Boynu bükük; öksüz, yetim olursun.
Alamazsın hayattan lezzet ve haz.

Uzanan tüm eller kırılsın sana,
Sen yaşa keyfince çocukluğunu,
Kırmasınlar ümidini coşkunu,
Ders olsun bu, insan olan insana.

Yaşasın çocuklar çocukluğunu,
Gülsünler hep, büyüyüp serpilsinler…
Geleceğe özgürce yürüsünler.
Almayın onların mutluluğunu.