Sen Çıkınca Köşeden, Ruhları Coşturur Se ...

Sevinçlerden senfoni kaplar, sokagın neşesini
Kaldırım taşlarında nice aşkın izleri, dile gelir
Dizüstü secde eder terk - edilmiş gri gölgeler
Kamçılanmış arzular süzgün, amade gözlerde
Ruhları saran sihirli bakışların büyülü kipriklerinde.

(02)

Bir koku yayılır daha köşeyi dönmeden, sanki kana çiçeği
Ona yönelir her beden, teneffüs ettigi sanki kanayan kalpler
Kalbin aralığından cennet kapısı açılır müge çiçeği önü, ceylin
Paylaşılmayan bir güzelsin gözlerde, kalplerde mutlu dünyalar
Bir peri, melek, huri bütün güzelliklerin sıfatı toplanmış sende.

Hüsranla karışık burukluk yaşanır sen köşeyi dönüp uzaklaşınca
Esen o ılık rüzgarlar lodosa döner, savurur herşeyi, yerle bir eder
Gözlerde tayfunlar olur, kıyılarında çırpınır "imdat" eder bedenler
Bora gibi yerden yere vurur, hiç bir eserin kalmaz ki, silinir izlerin
Fırtınalara tutulmus viran kalpler kalır, söylenir aşkefzâ makamında.