Sen Cennetsen İstemem... Şiiri - Sevinç ...

Bir damla ardı sıra deryalar bırakırmış
O deryalar içinde tükenen ben olaydım
Göçüp giden yolcudan kalan hep aynı sırmış
Berzahın kapısını açtım desen istemem…

Bir ziya düştü senden karanlıkta irkildim
Aklım çığlık halinde “geri dur” diyor, bildim…
Kaç aldanışı gömdüm son diye diye sildim
Artık Musa’da asa benim desen istemem

Hüner sevmek değilmiş gelip geçermiş gönül
Geç de olsa öğrendim sevdayla yanmazmış gül
Sevginin sehpasında yine idamda bülbül
Beraatım elinden olsa bile istemem

Sevgi sofram fukara bitmeyecek yoksulluk
Eğilmiyor yüreğim etmiyor kula kulluk
Uyan gafletten ey aşk! Bak yine bitti soluk
Ömrüne bin yıl desen ianenden istemem…

Bak olmuyor bir tanem hep başa dönüyorum
O titrek yanan mumun ucunda sönüyorum
İçimdeki güvercin vuruldu ölüyorum
Can kafesimde nefes senden ise istemem…

Şimdi düşlerim arsız hayallerim riyakâr
Dünyanın bu ahvali beni canımdan yakar
Bir daha sevmem böyle sevmem artık ahtım var
Arşa hükümdar olsan ecen olmak istemem…

Geçmiyor dil yarası usturamsı kesiği
Gönül başka bir dergâh öpülesi eşiği
Yıkıldı sırça saray viran yürek beşiği
Şimdi ters dönse devran, sen cennetsen istemem…