Bu yorgunluk omuzlarımda,
Kıpkırmızı gözlerim,
Solmuș hevesimle ben,
Neden inat ediyorum bu kadar?
Bu yașama așkı neden?
İște sevgilim, kardelen,
Sen olmasan akım yönüm,
Çıkarım bu devreden.
Sen et ve kemik olmaktan çıktın,
Fikir oldun, his oldun,
Umut oldun en bahtsız günlere,
Bir hayal belki,
En kararmıș yerinde içimin,
Gecelerimle beslenen,
Evet sen, kardelen,
Sen çekiyorsun bu ipi,
Belki de hiç bilmeden.
Kayıt Tarihi : 28.8.2023 02:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!