Sen, Can, Aşk ve O Şiiri - Taş İskele

Sevgili,
Rindane söylemlerim var benim.
Derviş kılıklı Zerdüşt müyüm,
Müslim mi ya da kendi zirvesine ulaşma ereğinde Budist mi?

Yeni akıl buluğ oldum,
Redd-i miras eyledim genetiğin kalıtını,
Arı’yorum gerçek aşkı…

Derviş Yunus mu,
gel gör aşk beni neyledi diyen,
yakaza hali ile.
Ölürse ten ölür, can ölesi değil, diye kulağıma fısıldayan…

İlk durağımdır oku,
Elif be’sini sökemediğim insanın,
İlk hecesindeyim, “can” !

Can dedim sana.
Hayat nedir deme bana,
rindane söylemlerim var benim.
Hayy’dan gelen, Hu’ya gider can.
Yoldan gelir, yola gideriz can.

Hani öncesizliğimiz kadar,
sonrasızlığımıza aklım ermez,
gönlüm geçer gider,
“Hayy Allah” der, şaşar kalır can…

Bana hayattan sorma can. .
hayatını yaşa, ser mest ol sızılarınla.
Sız can sız, rintistandayız.
Cansız değiliz, can sız, yüreğimde sız.

Defalarca sırtımıza aldığımız taş’ı zirveye bırakıp,
taşın her defasında yuvarlanması da hayat;
her defasında taş’ı kuyumuza atıp,
kuyudan taş ile birlikte çıkmamız da hayat…

Sen hayatı sevdin,
hayat seni sevmedi;
ben ise hayatı sevmedim,
hayat beni sevdi dedim ya kendime.
Okurken candan,
Candan ötesini…

Bir ben vardım, bir de kendim.
Sana sayıklar gibi sayıkladım kendime,
sana saçmalar gibi saçmaladım bana.
Açmaz can, hayatın kendisi açmaz.

Sonu baştan belli oyun ya, ne bu telaş ey doğa.
Seni kirletmek zorunda mıyız, kendimizi kirlettiğimizce.
Döndüm evrenime.
Bir âlem…
İçimde bir kuruyuş.
Suyunu çekmeler.
Kuyu vurmalar en çorak yanıma.

Ve ateş, aslı şeytan sönmeyen bir har,
Sızı’veren içimize…
Ömür boyunca.

Toprağında,
Suyunda,
Havasında,
Kılık değiştiren ağlayan palyaço.
Sızı ya da coşku.

Deviminim sonrası devrildi dikey yalnızlığı insanın.
Yatay düşlerinde açıldı meçhul boyutlar.
Ah titreşimler can.
Sakındığımız hayatın oyununda,
hayatımızın oyunu ne güzel?

Ağlamayı unutmuş gözlerinden düşürdüklerini biriktirsem hokkama,
bansam yüreğimi.
Yazsam, seninle kendimi.
Can, ey can sermest olsam ancak
ve
ancak güz renkli bakışınla,
sevsem seni hayata rağmen.

Hayatın hiçbir alanında gözün gözüme değmese dahi,
tuttum bil ellerinden,
Yüreğin ellerimden kayıp giderken,
Yitiğim değil yüreğin bilesin…

Ey can,
hayatı sorma bana,
tüm öğretilerden arındım.
Hayatım(da)sın.
At beni kuyuya taş misali.
Her taşı bir fiş cümlesi olsun kuyunun…
Üç harf, tek hece cümlelerdeyim.

Sen.
Can.
Aşk.

ve
Tek harf
Tek hece
O…

Taş kesildim…

Kuyum/dan beni, çıkarmasan da olur.