Sen Çağı Şiiri - Harun Tolga Peker

Mevsimlerin adını kaybettiği bir sondayım.
Çağ,sençağı.
Hayallerim,tarafımdan parçalanmış yırtık bir elbise üzerimde.
Belden yukarım çıplak.
Kalbime daha rahat girebilesin diye...
Lakin üşüyordum,henüz görünmüyordun umudumun sokağında...

Gece ıslaktı.
Ben sırılsıklam yalnızım,kendimin derinliklerinde,
Masamın üstünde duran şarap etki etmiyordu aklımın köpekliğine,
Aklım, kendini vuran bir şarapnel parçası..

Adın vardı,
Adım adım içime işleyen,hiç yanyana gelemeyeceğim
Adın vardı..
Hiçbir fotoğrafın tadı da kalmadı artık gözlerimde,
Çünkü, resimlerde vardın sadece
Ben,bende yoktu...

Nasıl mutlu olabilir ki bir hayal bir umut?
İçinde sen yoksan,nasıl huzurlu olabilir bir insan?
Kalp nasıl kırmızı kalır yokluğunda?
Tek başına nasıl uyunabilir ki,sensizlikten üşümüş bir yatakta?
Düşlerim de sahipsiz artık,
Lütfen gel; çağ sençağı
Sensizlik değil...

Harun Tolga Peker