Sen bulutlardan da hafifsin
Bir kış vaktiydi
Sevgilimin tuttun elinden
Aldın onu götürdün mezarlık sokağına
Dağıtacak parası bile yoktu
Kar lapa,lapa yağsa bile uyanmaz
Gözlerini nasıl kaplamış baksana
Anlamadım önce ne oldu bana
Yalnız kalınca ağladım hep tek başıma
23.03.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 23.3.2008 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yalnız kalınca insan daha çok kendini sevdiğini düşlüyor
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!