Nereye gidersin, acelen niye?
Habersiz, sessiz gidişin nereye?
Tuz ektin içimizdeki yaraya,
Yaktın sen, yüreğimize kor attın.
İnanamadık. Şaka sandı herkes.
Sarmışsa seni ecel denen kafes,
Hep bir bahaneyle çıkar son nefes.
Kim bekliyordu? Kendini zor attın.
Elbet tecelli edecek gerçekler,
Bu mevsimsiz gidişe, bu çiçekler,
Bunları sen diktin, solmayacaklar.
Bak bu yaşta başımıza kar attın.
Aslında çok yazarım. Varmaz elim,
Söylenecek çok şey var, dönmez dilim.
Bekleseydin nolurdu? Bir gidelim.
Acele ettin kendini dar attın.
(Ruhuna Fatiha)
İbrahim İbişoğluKayıt Tarihi : 26.1.2011 22:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)