Sen Bu Elden Gideli Şiiri - Fahri Bulut

SEN BU ELDEN GİDELİ
Senin gülüşlerinden,kış baharı bulurdu,
Senin gülüşlerinden,çalılar gül olurdu.
Senin gülüşlerinden, susan bülbül şakırdı,
Sen bu elden gideli,bahar yüzü görmedim.

Seninle hayal kurar,seninle düş yaşardım,
Biraz yüzüme gülsen,çocuklaşır koşardım.
Hiç bir yasak tanımaz,birer birer...aşardım,
Sen bu elden gideli,koşmadım- sevinmedim.

Turnalar mektubumu,taşımaktan usandı,
Sen mektup yazmayan da,kor düştü içim yandı.
Hevesinle-sevincim,yazık gözümde kaldı,
Sen bu elden gideli,ateşlerde sönmedim.

Hüznüm bulut oluştu,yağmurlar da gözyaşım,
Yüreğim kan ağlıyor,eğdin dik olan başım.
Sevi pek genç kalırmış,önemi yokmuş yaşın,
Sen bu elden gideli,bir gün yüzüm gülmedi.

Dayan be Rızaoğlu,kara gün biter dedim,
Bitmedi kara günler,içimi aldı derdim.
Her gece ben düşümde,her gece seni gördüm,
Sen bu elden gideli,bülbüller hiç ötmüyor.
Sen bu elden gideli,bahar küstü dönmüyor.
25.02.2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU