Sen Bu Şiiri Okurken Şiiri - Mehmet Öntürk

Sen bu şiiri okurken bendeki sen gitmiş olacak....

Sen bu sana yazdıklarımdan belki de habersiz

Yeni ufuklara yelken açmış olacaksın

Ey sevgili şunu bil...

Seni ben öyle sevdim ki

Senin beni sevdiğin gibi değil

Ceylanın yavrusunu sevdiği gibi...

Bir arının peteği için harcadığı emek gibi

Ayaklarına sevgimi sevmedim mi?

Sen hep üstüne basıp geçmedin mi?

Ne zaman azıcık sert rüzgar esse

Kendimi sana siper etmedim mi?

Gözünden bir damla yaş gelse

Ben senin üzülmene kahrolmadım mı?

Elini göğsüme her koyduğunda

Kalbim yerinden fırlayacak gibi olmadı mı?

Saçlarının kokusu hep bende

Akşam rüzgarı olup esmedi mi?

Dediğin mi çıktı yoksa

Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme

Bunu yapsaydım

Senin bana veremediğin sevgiyi

Sana vermesemiydim

Gönül benim ki?

O başına buyruk her zaman

Gider sevgili Kaf dağının ardında da olsa

Önünde ne kadar engel de olsa

Bulur ve sever

Sadece bana sevgiyi büyütmek kalır

Gönül bu aka da konar

Karaya da konar

Ben seni ak bildim bembeyaz umutlarla sevdim

Sen bu şiiri okurken o kararmış yüreğin

Göz yaşlarınla ıslansın...ıslansın.

Ve kendi günahlarınla boğulup kalsın

Benim sevgimi hak edemedin

Sanma ki sana mutluluklar dileyip

Bir ömür gül ve sakın ağlama diyeceğim

Benim sevgimi yerle bir ettin

Yaradan dan tek dileğim

Her nefes aldığında

Ciğerlerin benim kinimi çeksin içine

Attığın her adımda

Bastığın toprak eline aldığın gül kurusun

Saçlarını okşayan rüzgar bir kırbaç olsun

Yüzüne nefesimi vursun

Baktığın her yüz ben duyduğun her söz benim

Hatta ve hatta kurduğun her hayal

Benim en kötü yanım olsun

Sen bu şiiri okurken

Benim ne düşündüğümü soruyorsan

Sana diyeceğim son sözüm

ALLAH'ın dan...ALLAH'ın dan bulasın

En büyük kötülüğe yakın

Bana uzak olasın

MEHMET ÖNTÜRK