Sen karanlık köşelerimin şarkısı oldun her gece,
Yalnızlığımı sana ağladım sen hiç bilmedin.
Beni gör de istemedim o güzel sesinin uzağında,
Sen güldün ben gözyaşlarımı sildim sen duymadın.
Yüzünü görmedim sen için için ağlarken belli etmedin,
Ne sevdalar dinmiş yüreğinde sen kimseye demedin,
Kimse dinlemedi duvarların kırılmadı sessizdin,
Bir güneşi rüzgardan esirgedin yollarda hep sensizdin.
Sen böylesin biliyor musun kendini aynada aramasan da,
Sen bir gül bahçesinin uzak köşesinde öylece duruyorsun,
Kimse kıyamıyor dokunmaya kırılgan kırmızılığın acımakta,
Sen benim yengeç burcumsun, sen benim gönül dostumsun...
09/02/2005 21:41
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 10.2.2006 07:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!