Sen Boşuna Değilsin İstanbul

Güneşleri batırdığım boğaz, gülüşümdür,
Altın boynuz Haliç, sesine gelişimdir,
Ayasofya tarih oluşumdur,
Sen boşuna değilsin İstanbul.

Trenler çekilir Haydarpaşa’dan,
Çiçek pasajında gelir sesler şişeden,
İstiklal caddesinde yürür insan neşeden,
Sen boşuna değilsin İstanbul.

Gemiler, suları, yarar durur,
Hisarlar, surlar, tarihi korur,
Âşıklar Gülhane’de hazlara varır,
Sen boşuna değilsin İstanbul.

Sularında martılarla, balıklar oynaşır,
İnsan seli birbirine kaynaşır,
Kin tutmaz, kar tutmaz, şehirlere yaraşır,
Sen boşuna değilsin İstanbul.

Marmara’da yüzer Kız kulesi,
Her iki yakada, hisarı, kalesi,
İhtişamlıdır Galata Kulesi,
Sen boşuna değilsin İstanbul.

Sultan Ahmet, Topkapı, Eyüp Sultan,
Fatih’le huzur bulur, Karaca Ahmet’te yatan,
Yıldızlardaki güzelliği içine katan,
Sen boşuna değilsin İstanbul.

Ata’mın yaşadığı Dolmabahçe’si,
Florya, Yeşilköy, yaşar hep sesi,
Sanki bir çiçeğin taze busesi,
Sen boşuna değilsin İstanbul.

Her bir değerin anlatmakla bitmez,
Asırların şehri İstanbul çağlarla yitmez,
Avrupa’ya, Asya’ya, dünyaya yetmez,
Sen boşuna değilsin İstanbul.