Sen bizim Feyzi abimizdin! ! ! ! ! !

SEN BİZİM FEYZİ ABİMİZDİN……..! ! ! ! ! ! ! ! !

Çocukluğumda bir seni tanıdım. Uzun boylu, yiğit, adam gibi adamdın. Sevdiklerine kol kanat geren, gerektiğinde uğurlarına ölendin. Sana hep abi dedim. O kadar seviyordum ki enişte bile demedim. Her tökezleyenin yanında olurdun. Az konuşur, öz konuşurdun.

Gözlerindeki merhametli bakışını eksiltmezdin. Bilmem hatırlarmısın seni ilk doktora ben götürdüm. Önce Kardiyoloğa ve sonrasında efor testine. Sana yatağa bağlanmayı yakıştıramadık abim. Bu illet hastalık senin o tatlı bedenini sarmıştı, ne yapsak ne etsek bırakmıyordu seni. Çaresizlik içinde bir sağa bir sola döndük etrafında. Seni sevenlerin yaşadığı çaresizlik yıkıyordu bizleri. Günden güne eriyordun gözümüzün önünde. Ben ablam çocuklar Bekir, Özgül yalnız bırakmadık seni, hep yanında olup teselli vermeye çalıştık içimiz kan ağlayarak.

Sen o halde bile bizi yormak istemezdin. Makbule ablamı hasta diye kıyamazdın ona, git derdin eve sen hastasın. Ayşe ablamın yemeklerini bile doyunca yiyemedin.

Ahhh! ! ! ! ! Sen yatağında acılar içindeyken bizlerde senin kadar sancılanıyorduk inan. Rabbim seni daha çok sevdi demek ki aldı aramızdan. Bu dünya’da o kadar seveni olanın ahiret’te bir o kadar seveni karşılarmış.

Ruhun Şad, mekanın Cennet olsun…….

Lütfen bu satırlarımı okuyan Şair arkadaşlarım.! ! ! Feyzi Eniştem ve bütün ölmüşlerimiz için Fatiha okusun.
unutmayın hepimizin maneviyata ihtiyacı olacak sevgilerimle