Sen bittin 3 Şiiri - Ayhan Ulu

Son Şiirim Sana, Sevgili

Bir zamanlar adını mısralara gizlerdim,
Her hecede sen, her dizede biz vardık.
Şimdi kelimeler bile küsmüş bana,
Bir veda gibi suskun, bir sonbahar gibi yorgun.

Sen şiirlerim olmuştun ya sevgili,
Gecenin en sessiz saatinde dökülürdün kalemimden.
Bir bakışınla başlardı bahar,
Bir gülüşünle susardı fırtınalar.

Ama şimdi…
Şimdi ne bahar var, ne fırtına.
Sadece içimde yankılanan boşluk,
Ve senden kalan kırık bir rüya.

Ben gittim…
Sessizce, kimseye haber vermeden.
Bir bavula sığdırdım seni,
Ve en derin yalnızlığıma yol aldım.

Sen bittin…
Bir şiirin son kelimesi gibi.
Ne başa döner, ne devam eder,
Sadece orada, öylece kalır.

Hatırlıyor musun?
Birlikte kurduğumuz hayalleri,
Kaldırım taşlarına yazdığımız umutları…
Şimdi hepsi silinmiş,
Yağmur bile unuttu izlerimizi.

Ben artık seni yazmıyorum sevgili,
Kalemim seni tanımıyor,
Mürekkebim sana akmıyor.
Bu son şiir,
Ne seni anlatıyor, ne beni…
Sadece bir vedayı,
Sadece bir hiçliği.

Ve bil ki,
Bu son dizeyle mühürlüyorum seni:
“Ben gittim ve sen bittin.”