Sen 'Bitti' Zannet Şiiri - Kadir Albayrak

Ben sana derdimden söz eder miyim?
Sen beni zevkimden dört köşe zannet
Rüzgârdan, borandan bahseder miyim?
Sen beni baharda menekşe zannet

Seni uğrun uğrun güldürür müyüm?
Merhem ol, yarama sürdürür müyüm?
Gözyaşımı sana sildirir miyim?
Sen her kahkahayı benimdir zannet

Bestesi “saadet” kokan her şarkı
Alnımın yazısı, feleğin çarkı
Senle ikimizin en büyük farkı
Ateşle su gibi rakiptir zannet

Ne yolun keserim, ne yoluma çık
Gönlümden geçeni sarih ve açık
Açık açık dedim.. Sen beni “kaçık
Aklını yitirmiş” delidir zannet

Gözüme kestiğim ceza “müebbet”
“Oyarım” bir damla görürsem şayet
Şu “ömür dediğin” üç gün nihayet
Sen dördüncü günü senindir zannet

Neler yaşamışım, bir bir düşündüm
Kalemi kâğıttan ayrı düşürdüm
Yaktım! .. Yakmasaydım soğuk, üşürdüm
“Zemheri mevsimi” ateştir zannet

Sabahın akşamın bir yalan rüya
Rüyanı hep hayr-a yorasın, güya
Tozpembe bulutlar, yaldızlı hülya
Sana hazırlanmış sahnedir zannet

Yüzümde tebessüm olacak her an
Acımda bitecek herhal bir zaman
Lakin bir azap ki, hem de çok yaman
Peşinde olacak, sen bitti zannet