Sen Bitmek Bilmez Bir Hastalıksın

Sen ve ben, ayrıldık ya birbirimizden,
Yemin ettik ya daha konuşmamaya,
Bir daha göz göze gelmemek için,
Küsüverdik ya denize, uçan martılara.
Kayan yıldızların peşine tuttuğumuz onca dileği,
Hayallerimizi, gülüşlerimizi satıverdik ya bir hiç uğruna.
Aşk bahçemizdeki en diri gül dahi,
Solup parça parça döküldü ya toprağa,
İnan tek kelime dahi etmek istemiyorum bundan sonra.
Meğer değmezmişsin akan gözyaşlarıma,
Geceleri kafamı yastığa koyduğumda,
Seni düşünüp uykusuz kalmama,
Sen sev diye günlerimi harcadığım,
Beğenmezsin diye bir çırpıda sildiğim mısralarıma,
Değmezmişsin be kadın.
Oysa nasıl da büyütmüşüm seni gözümde,
Ulaşılmaza, bir imkansıza nasıl da dönüştürmüşüm seni.
Aşkından, bitmez gibi görünen sevdandan,
Nasıl da büyülenmişim öyle.
Gözüm senden başkasını görmüyorlarla,
Nasıl da kör etmişim kendimi.
Ben, ben daha bir şey diyemiyorum.
Sen bitmek bilmez bir hastalık,
Cevabı olmayan bir muammasın.
Öyle bir kalbe sahipsin ki artık,
Sevgisizliğe, hatta ve hatta,
Nefretlerin en büyüğüne, en ihtişamlısına layıksın.