Sen bir yana ben bir yana yangınlardayız

Vaziyyet budur
süngüsü elinde sevdiğinin resmi iç cebinde
bir yana düştü asker
öbür yana korucu
ağıt dizdi gözyaşlarından boncuk boncuk
askerin anası-kervan oldu yürüdü
korucunun anası da yoktu ki
o bile ağladı vicdansız sandığımız
köyün ağa babası

dokundu mızrağın ucu öde
öd patladı ovaları aştı zehri

metastas kudurdu sardı bütün yurdu kanser
ali veli akıllı deli amir memur komser
sara nöbetinde sınırı beklerken
vurdumduymazlar da duydu mu bilemem
kanarken yaralarımız ığıl ığıl
sağalmamışken henüz
savaşın galibi gibi bir de iman tahtamızın üstüne

Ümran gelip oturdu-ağlamıyordu

Yüksel Nimet Apel

21/Ağustos/2016/Pazar/Bodrum