Sen bir kez sineni kapamıştın!

Zamansız, mekânsız nefese doğru
Henüz adım nedir bilemezken birden
Sen o şefkat kokan yüzünle çıkageldin
Merakın kuytulaşan batını berraklaşan hal ile

Hani sen ruhlar âlemindeyken dedin
Bir bela ahdiyle şekillenmek için aldığın
Her bir nefesin sayısı mutlaktı bilmesen de
Nihayetinde bir emanettin nur içinde varlık gibi

Ahiri bilemezdin nice nefesler dinledin
Sen hilkatinin gereğince nefeslenen şefkattin
Geldin bir mesruriyet getirdin ailece sevindirdin
Anneni cennetin müjdesinde serinlettin himmettin

Hani “bir adam” var ya adam
Uzaklardan kızgınlığını hep kusan
Ama sen ona babalık onurunu yaşatan
Ne mübarek bir sevdaydın bulunmaz hazdın

Bir aşk yaşadın karanlıkta kaldın
Sanki onun haricinde adam yok sandın
Haklıydın tutukluk yaşadığın zavallı âşıktın
Aşkı tanımıştın fakat sineni bir kez kapatmıştın