Kibrin ve de gururun yalnızlığında kalmış,
Kimseye güvenmemiş, kimseye inanmamış...
Kendini güçlü sanıp hep gücüne inanmış,
Maddî kuvvetleriyle, kulları satın almış...
Ezilmemiş, ezmişsin ve hiç yenilmemişsin,
Merhamet kavramı, sen öğrenememişsin…
Taş kalplisin, bu terim sana anlatılamaz,
Gaddar karakterinle, merhamet bağdaşamaz...
“Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git,
Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git… “
Emmioğlun Mevlânâlar memleketinde,
Hoş görüyü görmüştür artık dönememekte...
“Emmioğlu git” sözü, yüzüme denmemekte,
Yabancıyım desem de elim, gözüm öpülmekte…
Şahsımı bağrına basmış korumuş ve sevmişler,
Herkese de yer varmış, herkesi de sevmekteler…
Evliyalar diyarı, denilen ülkem geniş,
Gönülleri de kalpleri de geniş mi geniş...
Eğer ki bir kediyi, öpüp okşayabilsen,
Bir köpeği doyurup, bir kuşu sevebilsen…
Belki merhamet nedir algılayabilirdin,
Bir başka türlü ise bunu sen bilemezsin...
Eleştirilemezsin, tavsiye hiç almazsın,
Karşı çıkanın olmaz, buna sert davranırsın...
Senle konuşulamaz, şahsım konuşabilmiş,
Suratından ürkmeyip, şaka da yapabilmiş…
Kaskatı kalpli şahsın, şakama gülememiş,
Ortamdan ayrılmayı, öç almayı istemiş...
Öç almak, senin tepkin ve kuvvet anlayışın,
Tehdit ve korkularla; çevrene kin salmışsın…
İyi bildiğin şeydir, korkutmak, tehdit etmek,
Kuvvet anlayışınsa, duyguları linç etmek...
Duyduğuna inanır, duyduğunla yaşarsın,
Duyduğun lâf kutsalın, hakikat aramazsın...
Sana lâf getirilsin, başka şey istemezsin,
Münafık mı, mümin mi, hesap bile etmezsin…
Senin terimin değil, seni ilgilendirmez,
Ahlaki terimlere hiç önem de vermezsin…
Falan kula ait falan söz der kestirir ve atarsın,
Bu düşüncen yanlıştır, bunda da aldanırsın...
Mazlumları ezmişsin, daima harcamışsın,
Yine inananın çok, nasıl da toplamışsın?
Okuduğun fikirler, tartışılmaz doğrular,
Tek pencereli dünyan, sendeki ön yargılar...
İnancın, anlayışın ve de düşüncelerin,
Dünyevî rahatının bozulmaması için…
“Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git,
Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git… “
Emmioğlun Mevlânâlar memleketinde,
Hoş görüyü görmüştür, artık dönememekte…
“Emmioğlu git” sözü, yüzüme denmemekte,
Yabancıyım desem de, elim, gözüm öpülmekte…
Şahsımı bağrına basmış korumuş ve sevmişler,
Herkese de yer varmış, herkesi de sevmekteler...
Evliyalar diyarı, denilen ülkem geniş,
Gönülleri de kalpleri de geniş mi geniş...
Emmioğlu git, demekle, hayatımı mahvettin,
Emmioğlun terk etti, şimdi rahat mı ettin?
İyi hatırlıyorum, karşında otururdum,
Çünkü sen büyüğümsün, seninle konuşurdum...
Kalbim küt küt atardı, çelikten hiç değildim,
Yağcılık yapamazdım lâf, söz hiç bilemezdim...
Saflık ve samimiyet, bana pot kırdırtıyor,
Yalanı denesem de ne yapsam olmuyor…
Ortada hiçbir şey yok, biz tartışılıyoruz,
Biz buyuz diyemiyor, rest de çekemiyoruz...
Yandaşların gülerken, siz eğleniyordunuz,
Yerin dibine indirip rezil oluyordunuz…
Adeta yargılanıp, suçlanıyor olmuştum,
Aynı idamlık gibi, kendimi suçluyordum...
Sabit ve dar görüşlü, bağnaz, kişiliğinden,
Önyargılı bakışın ve de fikirlerinden…
Ciddîye alındıkça, şahsımı ezerdiniz,
Kimse de demiyordu, biz hocaya kefiliz…
-Kalbinde hiçbir şey yok, konuşsun biz gülelim,
Ona alınmayalım, bu hocamdır bilelim…
-Zaten hocam alınmaz, biz onu üzmeyelim,
O da bizi affeder, sürgün etmeyelim!
“Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git,
Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git… “
Emmioğlun Mevlânâlar memleketinde,
Hoş görüyü görmüştür, artık dönememekte...
“Emmioğlu git” sözü, yüzüme denmemekte,
Yabancıyım desem de elim, gözüm öpülmekte…
Şahsımı bağrına basmış korumuş ve sevmişler,
Herkese de yer varmış, herkesi de sevmekteler...
Evliyalar diyarı, denilen ülkem geniş,
Gönülleri de kalpleri de geniş mi geniş…
Yazıklar olsun size, sizin dostluğunuza,
Üç beş münafık için, hoca yok aranızda...
…
Sana Hak anlatılmaz, Hakla alay edersin,
Adalet kavramın yok, mazlumları ezersin...
Yanında bir hokkabaz, her dediğini dinler,
Yanlışın olduğunda ne de bir tenkit eder…
Yanınıza gelirdim, hemen ağzımı arardın,
Sonra da alay eder, sinirlenir kızardın…
Gururlandığınızda, içimden sevinirdim,
Çünkü hokkabazların, bunu anlar bilirdim...
Yandaşlarında günaha ortak oluyorlardı,
Hep rezil oluyordun, onlar seni biliyorlardı...
“Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git,
Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git… “
Emmioğlun Mevlânâlar memleketinde,
Hoş görüyü görmüştür, artık dönememekte...
“Emmioğlu git” sözü, yüzüme denmemekte,
Yabancıyım desem de elim, gözüm öpülmekte…
Şahsımı bağrına basmış korumuş ve sevmişler,
Herkese de yer varmış, herkesi de sevmekteler...
Evliyalar diyarı, denilen ülkem geniş,
Gönülleri de kalpleri de geniş mi geniş...
Vatan veya din aynı, bunlar ayrılmazlar,
Bunlar eşit anlamlı, birbirini korurlar…
Hem eşit sevilmeli ne eksik ne de fazla,
Her şeyiyle yüzde yüz, sevgimiz olur hazla…
Vatan yoksa millet yok, millet vatansız olmaz,
Dinine bağlı olan, vatanını asla harcamaz…
Dil, din, ırk, millet, birlik, vatandaşça aynıyız,
Geçmiş emellerimiz ve çoktur hatıralarımız...
Tüm menfaatlerimiz, ortak duygularımız…
Birbirine benzeyen, alışkanlıklarımız…
Örf ve adetlerimiz, diğer tüm bağlarımız…
Her birimiz tek tek Türk, Türkiye vatanımız…
Tüm şehitlerimizin ve tüm atalarımızın…
Toprağımızda kanı, bizim vatanımızın…
Cami, köprü, han, türbe hep atalarımızın…
Her karış toprağımız, eseri canımızın…
Mukaddes hatıralar, bunlar bizi yaşatır,
Ona bağlılığımız, can borcunu hatırlatır…
Türkiye tek ülkemiz, vatan ve milletiyle,
Bölünmez bir bütündür, bağlarımız sevgiyle…
Kur’an’da bahsedilir, cennete gideceği,
Vatan uğruna şehit, düşenlerin, ereği…
Demek ki dinimizde, vatan sevgisi büyük,
Hem de kutsal bir görev, ödülü de çok büyük…
Ülke menfaatleri, her an gözetilmeli,
Savunulmalı, kutsal bir görev bilinmeli...
“Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git,
Emmioğlu git, emmioğlu git, emmioğlu git… “
Emmioğlun Mevlânâlar memleketinde,
Hoş görüyü görmüştür, artık dönememekte…
“Emmioğlu git” sözü, yüzüme denmemekte,
Yabancıyım desem de elim, gözüm öpülmekte…
Şahsımı bağrına basmış korumuş ve sevmişler,
Herkese de yer varmış, herkesi de sevmekteler…
Evliyalar diyarı, denilen ülkem geniş,
Gönülleri de, kalpleri de geniş mi geniş…
Emmioğlun gitti, için, rahat oldu mu şimdi,
Kimseye karışmayan, emmioğlun yok şimdi...
Daha da gururlu ol, kibrinden taviz verme,
Cahillik içindesin, emmioğlun dönmeyecek…
Emmioğlun dönmeyecek, Mevlânâlar diyarında.
Bir Mevlânâ ruhunda, Mevlânâlar her yanda…
(28.Haziran-18.Temmuz.2007)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 29.5.2011 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirimin hikâyesi hususunda da iki çift lâf edeyim, inşallah uzatmayacağımdır. Evvela şunu belirteyim ki bu şiirimin hiçbir siyasi ve ideolojik bir yönü yoktur. Çok sevdiğim ve gözüne hiçbir zaman giremediğim bir dostuma veya saygıdeğer bir amcama veyahut ta akrabam da birisine yazmış olduğum bir şiirim olabilir. 2000’de şiiri bırakmış,2001’de de birkaç adet şiir yazmıştım. Fakat bu Emmioğlum yüzünden 19 adet daha şiir yazmak zorunda kaldım.2007'ye ait tüm şiirlerim bu Emmioğlu’ma ait yazılmış şiirlerimdendir. Aynı anda da 2007’de ki tüm şiirlerim şahsıma ait anılarımdan oluşmuştur, bu izahatı yazmamış olsam bu değersiz şiirim başka manalara da gelebilirdi. İnsanımız alıngan olduğundan karamsar algılamalarda bulunabilirdi. Bu şiirimin konusunu şöyle algılayabiliriz. Çok gururlu ve de çok acımasız, hiçbir şeyi beğenmeyen bir amcanız ya da yakın durumda bir şahıs olsun. Bu amcanız “Amir” konumunda da olabiliyor. Sizi çok sevdiğiniz bir ortamdan kovuyor, siz de bu olaya çok üzülüyor ve ona küsüyorsunuz. İçinizde Bir Mevlana ruhu olduğundan nereye giderseniz gidin, ruhunuz her yeri memleket görüyor… Ve hakkında şair olduğunuz için de şiirler yazıyorsunuz onun gibi anlaşılırsa bu şiirimin manası da daha kolay anlaşılmış olur. Zaten bu şiirimi de kendilerine yazmadım. Şahsımı sizler kabul ederseniz şair sayabilirsiniz, şiirdeki Emmioğlum da bir şairdir. Fakat kendileri daha büyük bir şairdir bunu bizzat kendilerinin yüzüne söyleyebildim. –“Hangimiz şair? “ demişti de cevap vermiştim. “Tabi ki siz şairsiniz.” Demiştim. Bu şiirdeki Emmioğlu’ma kitabımı elimle versem parçalar ve atar. Oysa şahsımın kitapları hediyedir. Kitabımın parçalanmasına değil de koli parası vermeme yanarım. İnşallah bu şiirimi yazarken hiç bir kimseyi kırmamışımdır. Hiçbir yanlış anlaşılmaya da neden olmamışımdır… Bu yüzden de çok şiirimi ayıkladım ve attım. Bu şiirim son kitabımın içerisindeki 1444 şiirden birisidir. Son kitabımdan da atmayı düşünmüyorum. Bu kitabımın içerisinde de dini şiirlerimin sayısını 1444’ün üstüne de çıkarmak istemiyorum. Gözlerim çok yorgun. Hem zamanım da pek yok. Hakkınızı helal ediniz fazla uzattık herhâlde.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!