“Sen Bir Çiçeksin! ” 2

Çok kul var merhametli, bunlar deli değildir.
Ahlâken, dinen temiz, kendisinden emindir.

Kötülemek kolaydır, apaçık çamur atmak.
Kul müminse gülümser, istemez başkaldırmak.

Temizleri sevmezler, bazen korkak sanırlar.
“Emmioğlu git! ” derler, bunları gönderirler.

Emmioğlun sır saklar, konuştuğunu bilir.
Suçlu da olsan aklar, affetmesini bilir.

Ama bahaneler varsa, bahanesi bulunur.
İdamlık bir suç bile, masuma uydurulur.

Belki bunlar nefis siz, kalpleri tertemizdir.
Soyadları Temiztürk, dostlukları Rabledir.

Saflık yürekliliktir, bunlar aptal değiller.
Hak’tan desteklidirler, çünkü suç işlemezler.

Bir Temiztürk affeder, Rab’bine şükretmiştir.
Davacı da değildir, herkesi affetmiştir.

İstersen sen küfür et, bu kulun dua eder.
Küfrü hak etmişimdir der yine kabul eder.

Bunu herkes biliyor, boşa suç işlenmesin.
Bu adam duvar gibi, tüm suçları üstlensin.

Pislikten temizlendi, içiniz rahat olsun.
Sokak köpeklerinden, biri eksilmiş olsun.

Unut temiz yüreği, mahvolmuş ve bitmiştir.
Astımdan keyfi yoktur, dönemeyecektir.

Dağ havası olmadı, bünyesi bozulmuştur.
Artık dönememiştir, biraz da yorulmuştur.

Memleketler sizindir, memleketine dönmez.
Mustafa abim gezsin, emmioğlun hiç dönmez.

Ahireti düşünen, memleketi istemez.
Memleketi ahiret, merak etmeyin gelmez.

Mustafa abim vardır, kibrinden he dememiş.
Rab’bini reddetmeyen, bir kulunu reddetmiş.

Çünkü kul dost gibiydi, laf taşıyan değildi.
Münafık lâf getirmiş, arada bu kul ezilmişti.

Devlet sırrı değildi, basit lâf önemsenmez.
Münafığın işiydi, münafık dinlenilmez.

Basit lâf konuşulmuş, konuştuğu lâf nedir?
Sende yüzlere söyle, denilmez sözler midir?

Sen de biliyordun ya, ama vicdanın yoktu.
Kaskatı bir kalp ile şeytanlar sana dosttu.

İslâm’da incelik var, ince ayar bulunur.
Merhametsiz anlamaz, merhametli kovulur.

Temiztürk inançlıdır, Rab’bini hiç reddetmez.
İyilikten yanadır, kötülük düşünemez.

Sokak kedisi bile, evinde ağırlanır.
Emmioğlu git denmez, Rab’bine hayırlıdır.

Hamam böceği girer, evinde öldürülmez.
Gönüllü gönderilir, emmioğlu git denmez.

Taştan bir kalbin varmış, sen hiç affedemezsin!
Nuh der, peygamber demez, bir düşüncedeymişsin.

Cehaleti dinleyen, Rab’bini dinleyemez!
Merhametten çok uzak, dönüp te düzeltemez!

Benden garip bulunmaz, şimdi daha rahat ol.
Kul ezildi, ezilir, boş ver sen hep mutlu ol.

(28.Haziran-18 Temmuz.2007)