Sen bir bahar sanıyorsun kendini
Bilmiyorsun ki sen
Baharı kıskandıran çiçeksin.
Güneş, sen açınca hatırlar sıcaklığı
Zaman, sen durunca unutur geçmeyi.
Yapraklar düşer, kader böyledir derler
Ama senin bir bakışınla yeşerir tüm dallar
Dünya, senin nefes alışında döner gizlice
Gece bile, senin gözlerinden ödünç alır yıldızları.
Sen bir sükunetsin, fırtınaları dindiren
Bir ışıksın, karanlığın dilini öğreten
Dokunuşun sessiz bir ilkbahar yağmuru
Toprağımda filizlenen, derinlere işleyen bir bahar nefesi.
Senden sonra her mevsim, senin adını taşır
Güz, senin hüznünden öğrendi sararmayı
Kış, senin bekleyişinden anladı sabrı
Sen bir çiçek değil, her çiçeğin ilk tomurcuğu
Ezelden ebede uzanan bir tek sen varsın.
Ve ben
Senin köklerine tutunmuş toprağın.
Kayıt Tarihi : 6.12.2025 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!