Sen bir ara yoktun

Yokluğunda tıkandı nefesim.
Gözlerin, gözümün önünden geçti bir ömür şeridi gibi.
Yokluğunda kurudu düşlerim.
Hayal borusu patlamış da hiçbir eve hayal akmıyor gibi hissettim.

Sen bir ara yoktun, Kulaklarım görmedi seni,
Gözlerim çınladı yokluğunda.
Elimden tutan gramerle bile dans edemedim.
Harfler sesini yuttu yokluğunda.

Sen yoktun, ben var bile olamadım.
Sen yoktun, ben har altında oturdum.
Sen yoktun, yok olayazdım; karanlıklarla boğuştum.
Ejderlere laf anlattım yokluğunda.
Masallara yan baktım, hikâyeleri söndürdüm.

Sen yoktun, ben umut öğüttüm mahalle dibeklerinde.
Sen yokluğunu uyurken, ben çivili yastıklara koydum başımı.
Sen yoktun… Yoktu evren, yoktu yıldızlar,
Gün daha uyanmadan bana "Günaydın" diyene kadar.

Ben uykumu kemirdim.
"Günaydın"ınla gün aydı.
Bu günü aydırdın ya, ben artık beş yüz yıl daha ölmem.