Sen bilmiyordun Şiiri - Hatice Nayır

"Günaydın" diyordun bana uzak bir kentten
Gün sadece seninle aydınlanıyordu, sen bilmiyordun.
Bilmiyordun sensizliğin benden neler alıp götürdüğünü.
Susuyordum oysa hiçbir şey yokmuş gibi
Gülüyordum, mutluluk hala bende konaklıyormuş gibi
Oysa kan ağlıyordu içim, sen bilmiyordun.

Ben öyle ıssızdım ki aylardır, terk edilmiş bir kenttim sanki
Yüreğimin karanlığı gözlerimden akıyordu, görmüyordun
Bir martı denizinden vazgeçmişti nicedir
Duruyordum oysa hiçbir şey olmamış gibi
Yaşıyordum, hala yaşıyormuşum gibi
Oysa sen ağlıyordu içim, sen bilmiyordun.

Bir buluttun, bir yıldız, bir güneştin sen hayatımda
Hep gökyüzümün maviliklerinde uyuyordun
Ellerim özlüyordu ellerini nicedir
Nicedir bir hüzün çökmüştü üzerime, gitmiyordu
Oysa çok sevmişti yüreğim yüreğini
Oysa hala seviyordu.
Sen bilmiyordun.