Sen bilmezsin Rozalin 8 Şiiri - Özay Sağlam

SEN BİLMEZSİN/ ROZALİN 8
Nasıl ki
“Zerdüşt ruhunun ve yalnızlığının keyfini çıkarmak için dağlara gittiyse”
Ben de denizlere vuruyorum yolumu Rozalin/ sen bilmezsin
Vurgun yememek için/ daha fazla buralarda

Ruhumu dalgalara veriyor
Yalnızlığımı rüzgârlara seriyorum
Yakınlıkları hasret
Uzaklıkları yanıma kar sayar gibi/ gurbet sayarak

Ah Rozalin ah/ sen bilmezsin/ sen bilemezsin
Yakında olan benim/ hasrete boğulan
Uzaklılarda olan benim/ gurbeti yaşayan

İkisinden birisindeyim illa da
İki yakası bir araya gelmez bir zaman dilimi gibi/ sen bilmezsin

Çok zor Rozalin/ çok zor yakınlıklarda hasreti uzaklıklarda gurbeti yaşamak

Birinde gözün görür/ için erir ki
Birinde gözün görmez yüreğin burkulur

Kolay mı sanıyorsun içinde hep bir gurbeti bir hasreti taşıyıp
İki omzunda iki ağır vebal gibi
Piizcilere
Avridalara
Martılara/ sandallara karışmak

Bir tek denizlerdir seni anlayan/ bilmezsin
Bir tek ruhun
Bir tek yalnızlığındır denizler kıyısında

Gel de vurma hadi kendini denizlere Rozalin/ gel de vurma

Ölürsün yoksa

Kolay mı sanıyorsun bir yanı hasrette bir yanı gurbette yaşamak

Gel de yaşa kolaysa yanındayken hasreti
Uzağındayken gurbeti

Gel de yaşa hadi/ iki ucu kör bir bıçak gibi Rozalin

Hadi gel de yaşa/ vurma kendini denizlere.

özay sağlam