Sen bilmezsin Rozalin 7 Şiiri - Özay Sağlam

SEN BİLMEZSİN/ ROZALİN 7
Omurgası kırık bir gemide/ omurgasız bir güruhla gidiyoruz Rozalin
Duldasız/ alabora
Sahibinin sesi/ kara bir it sesi/ bilemezsin

Korku bir baş belası
Yılgınlık diz boyu
Siyah beyaz yüreklerle çıkmıştık oysa biz bu yola

Kimisi griye
Kimisi boza dönüştü
Kimisi yeşil bir zalim oldu/ kimisi bir zalim borazanı

Sen bilmezsin Rozalin/ uzaksın
Buralarda kalan benim
Yaşayan benim burada

Neler çektiğimizi bizim/ sen bilemezsin Rozalin

Sen bir hayalsin
Güzel resimler/ güller içindesin
Bembeyaz bir yürek taşıyan
Herkesi kendin gibi mi bilirsin Rozalin

Sen onları bilmezsin

Kimi salyangozvari
Kimi sürüngen
Kimi de bir çakal kadar soysuzdurlar onlar/ bilemezsin
Sen bilmezsin Rozalin
Uzaksın
Ben buralarda tuzaklardayım
Alçak faklar ortasındayım

Kızıl hep tehlikelidir buralarda
Kızıl bir şarap gibi
Ezilir kızıl yürekler/ kızıl üzümler gibi

Ezildikçe bire bin veren

Dün üç kişiydik/ asıldık
Bugün yedi kişiyiz/ yedi veren gül
Can verdik

Yarın bilmem kaç kişi/ güya aynı gemideyiz

Çok zor omurgasız bir gemide/ omurgasız bir güruhla yaşamak
Dik durmak/ adam gibi yaşamak

Adam kalmak
Adam gibi geçip gitmek bu dünyadan

Sen bilmezsin Rozalin
“Acelen ne Firuze” dersin ha bire
Acelem yok
Ecelsiz ölüyor insanlar/ görmüyor musun Rozalin

Sen de ağla öyleyse Firuze gibi/ ağla Rozalin

Ağla ki yıldızlar çoğalsın
Ağla ki
Ay senin gibi salınsın

Güneş senin gibi doğsun Rozalin.

özay sağlam