Sen bilmezsin Rozalin 6 Şiiri - Özay Sağlam

SEN BİLMEZSİN/ ROZALİN 6
Sen bilmezsin Rozalin/ sen bilmezsin/ nereden bileceksin ki/ bazıları hep puşttur/ bazılarının aksine

Puştluktan medet umar
Puştluktan beslenir/ puşt yaşarlar onlar/ bilemezsin

İlle de kuyruk sallayacak
Bir kemiğe fit olacak
Her şeyi satacaklardır onlar

Güzelliğin anasını ağlatacaklardır ille de her seferinde/ sen onları bilmezsin

Sen onları bilmezsin Rozalin
Ne alçaktır onlar/ bilemezsin
Ne değersiz
Ne ciğersizdirler onlar/ hiç sorma
Hiçbir değeri yoktur onların

Ne sana acırlar ne de bana Rozalin
Varsa yoksa çıkardır her şey onlarda
Varsa yoksa hep kendileridir her şey
Kendilerinden sonrasıysa tufan

Bir alçaklık tufanı koparırlar hep onlar

Ah Rozalin ah
Ne it ürür kervan yürürdürler onlar/ bana sor/ sen onları bilmezsin

İşleri güçleri ürümek/ kağnının gölgesinde yürümektir

Uzakta olsa da yüreğin Rozalin bana yakın
Küsme sakın
Nedir bu
Anlamıyorum/ deme sakın

Ben anlayabiliyor muyum sanki/ ne yaman bir çelişki olduklarını onların

Onlar ki
Hep zalim
Hep nemrut
Hep firavundurlar/ ve çokturlar

Onlar ki her ölümde yaşar/ ölen günde doğarlar

İt ürür kervan yürürdürler onlar/ diyorum ya Rozalin
Sen onlar bilmezsin

Onlardır katlimize sebep
Emeğimize düşman
Sevdalarımıza iftira

Yalan yere yemin etmek/ satmak/ banka dükkânı olmaktır onlar/ sen onları bilmezsin

“Ben seni sevdiğim zamanlar” bu şehirde hep yağmurlar yağardı Rozalin
Ben ıslanırdım

Sen ıslanma/ sen ıslanma
Sen
Bil/ bilme Rozalin.

özay sağlam