Sen bilmezsin Kırgülü! Şiiri - Yaşar Bayar

sen bilmezsin kırgülü!
‘şehr-i mübârek’derdim de hep
yalnız ve elemli sokaklarında
Erzurum’un sihirli ürpertisine sığınırdım.
Saat Kulesi’nin arz-ı endâmından iz sürüp,
zor mu zor/ ama her gün
sana gelirdim.

sen bilmezsin kırgülü!
tarihin ücrâ köşelerinden topladığım
hallerin kucağıma ağır gelirdi…
Acılarımı,
-emrolduğum şiirime- sarıp sarmalar
yağmurun,
ilkyaz uğultularına muhâlif olmadığı/ her saat
sana gelirdim.

sen bilmezsin kırgülü!
akşamın bir vaktinde
Palandökenlerden esen çiganlar
ve kuşkonmazlar arasında saklanmış nergislerimle
bir meczûp deli gibi/ ama muhakkak
sana gelirdim.

sen bilmezsin kırgülü!
‘Baş Bar’ın usûl-i aşeresinden
en erkek kuşluk bakışlarımı/ ve
dâvetler gönderirdim sana..
‘şiir evim’den tenzil-i rütbe edilmiş
zebaniler çıkardı karşına
‘def’e koyup çalarlardı’ seni
gelmezdin / ama ben yine de
sana gelirdim.