Sen bilmezsin benim yalnızlığımı....

Sen bilmezsin benim yalnızlığımı
Yaşayamazsın sokaklarında
Umutsuzluğumun
İçin üşür! ...
Kış akşamları indiğinde üzerine
Yalnızlığımda batırırsın
Kağıttan gemilerini
Dudaklarından kan sızar çatlak çatlak
Kaybolursun
Peşinden koşarken
Burnuna çalar kokusu
Tenindeki yağmurun! ...
Hep geceyi görür gözlerin
Bir rüzgar eser denizimin üzerinden
Yapraklar çıldırır ayaklarının altında
Saçlarını dağıtır,
Umutsuzluğumun fırtınası
Yüreğinle solursun yalnızlık tozunu
Kaybolursun
Düşüncemden büyük bir parça alıp
Hayalini alıp yokluklarda
Durmaksızın gidersin sonsuzluğuma
Hiç bitmez yolculuğun.

Sen bilmezsin benim yalnızlığımı
Yaşayamazsın sokaklarında
Umutsuzluğumun
Şehrimin içerisinden doğar karanlık
Beni sevme
Bu zamansızlık boşluğunda
Nefesin tıkanır yollarımın yarısında
Düşüp kalır avucuna yüreğin
Alev alev
Gözlerin kayar! ...
Mavi yıldızlarıma
Ölü denizimden çığlıklar sarar etrafını
Gölgeler üşüşür başına
Kuraklığında çöllerimin
Beni sevme! ...
Zamansızlık dört bir tarafım
Pusulasız bir gemi atışları yüreğimin
Kaybolmuş bir hikaye
Sonunu bilmediğim
Beni sevme! ...
Belki bir dakika sonra (belki şimdi)
Kendi şehrimin içerisinden gideçeğim

Beni sevme
Yorulursun
Belki bir dakika sonra (belki şimdi)
Öleçeğim! ...