Karanlığın içinde yalnızlığın deminde
Neler çektim neler, sen bilmezsin
Sensizlik vagonunun son sandalyesinde
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
Dudaklarım uyuştu ellerim kor alev
Her nefeste çoğaldı sürgündeki ödev
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta