Sen Bilmezsin Şiiri - Rifat Akpınar

Karanlığın içinde yalnızlığın deminde
Neler çektim neler, sen bilmezsin
Sensizlik vagonunun son sandalyesinde
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
Dudaklarım uyuştu ellerim kor alev
Her nefeste çoğaldı sürgündeki ödev
Hüzündü, ıstıraptı payıma düşen görev
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
Özlem denen kapanın esaret zindanında
Yaralı düşlerimin soğuk sığınağında
Hasretin kıyısında dertlerin ortasında
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
Gönlümdeki hıçkırık düğümlendi bağrımda
Her gece mahkeme kuruldu vicdanımda
Dizildi kelimeler art arda boğazımda
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
Hiç dinmedi kalbimin sana özlemi
Ummanda çırpındım bulamadım bir gemi
Kerbela çöllerinde aradım suretimi
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
Baktığım fotoğraflar ciğerimi kanattı
Sensizliğe dökülen yaşlarım Fırat’tı
En büyük imtihan, yürüdüğüm sırattı
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
Yollara bakıp durdum gündüz gece
Süretin düşte, adın dilimde hece
Rıfat çok acılar çekti nice, nice
Neler çektim neler, sen bilmezsin
▫️
#ŞiirRıfatAkpınar | 03.05.2018