Sen Bilmezsin Şiiri - Oya Erişmiş

Sen bilmezsin,
Seni uyurken izlerim sesiz sessiz
Dizindeki çocukluğundan kalma yara izini severim
Bilmediğim çocukluğunu anlatır bana
Büzülen dudaklarını severim
Uyurken inip yükselen göğsüne bakarak
Kalbinin ritmini yakalamaya çalışırım
Belki sen çeşit çeşit rüyadayken
Ben senin için güzel hayaller kurarım

Sen bilmezsin,
Seni uyurken bir başka severim ben
Öyle masumlaşır ki yüzün uykuda
Sana kızdığım tüm zamanlar için kendime kızasım gelir
Yanağının altına aldığın elini severim mesela

Sen bilmezsin,
Sen uyurken bir mucizeyi izlerim aslında
Doğumunu düşünürüm, benden önceki seni
Seni bana getiren kaderi,
Varlığı, yokluğu, nefesi, sesi,
İnsanı insan yapan her şeyi
Sen karşımda uyurken canlı bir tablo gibi
Suretinde, saçında, teninde,
Çizildiğin şekli, boyandığın renkleri düşünürüm
Herkes gibi eşsizliğini
Ve herkes gibiliğini

Sen bilmezsin,
Sen uyurken karşımda sessiz ve dürüst bir ayna gibi
Ben sende kendimi seyrederim aslında
Sendeliğimi, sensizliğimi, bendeliğini, bensizliğini,
Bana varlığınla ilham olan iyi kötü her şeyi
Sebebinle yaşadığım kaderimi

Sen bilmezsin,
Sen uyurken karşımda canlı bir anı albümü gibi
Ben bizi özler dururum aslında…