Sen Bilmezsin.. Şiiri - Zeynep Ergün

Beni yalnızlığa sattığın geceydi
Tutunamadığın beni, terk etme vakti..
Hani vurdun da öldürme bari..

Kasım yağmurlarını aratmazdı gözlerin
Karla karışık severken seni..
Ezber bozan yalnızlığım vururken duvarlara,
İsyanım,eşlik eden hıçkırığına..

Canına yandığım kadın!
Hiç ağlamadım yokluğunda
Büsbütün kabullenmek olurdu gidişini tüm ağırlığınca..
Nasıl severdim o zaman, arkanda bıraktığın kenti..

Kan damlayan caddelerle yıkadım yüzümü her sabah
Yüzüme yapışan hüzün,
Geri teperdi aynalardan..

Ben çirkin
Ben kimsesiz..

Ağlamadım..
Ve hiç üşümedim
Sıkı sıkı sarıldı yalnızlığım..

Bu nasıl bir sessizlik biliyor musun?
Bu nasıl bir acı..
Ateşe verdin farzet bedenini..
Hani acısa tenin..
Bağlıyken ellerin..
Çıkmasa sesin..? ?

Sen nerden bileceksin..

Sen nerden bileceksin kadın!
Şafağına kan damlattığım geceleri..
Kimsesizliğin acımasızca yakan ateşini..
Nasıl gideceksin şimdi..
Sen hiç gelmedin ki..