Sen bilmezsin kara gözlüm...
Gece gündüz ağlarım ben.
Adını her duyuşumda,
Yüreğimi dağlarım ben.
Bu halime sensin sebep,
Yalnızlıkla oldum ahbap,
Gittiğin günden beri hep,
Karaları bağlarım ben.
Buhar olup çıktım arşa,
Geçti mevsim girdi kışa,
Başım vurup taştan taşa,
Sele döndüm çağlarım ben.
Derde düştüm görenim yok,
Bir hal hatır soranım yok,
Senden haber verenim yok,
Günden güne iğlerim ben.
Kerem’im yollara düştüm,
Yol tükendi dağlar aştım,
Seni nasıl bulsam şaştım?
Kimi görsem eğlerim ben.
29 Eylül 1985 – Pazar / Ankara
İzzet KocadağKayıt Tarihi : 10.6.2008 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir zaman koşma tarzı yazdığım şiirlerde Âşık Kerem sempatisinden 'Kerem' mahlası da kullanmıştım. Nihayette ikimiz de gurbetten çok çekmiştik...
TÜM YORUMLAR (2)